Μάααλιστα , καλα καταλάβατε...ακόμα με παιδεύει η Prolog , αν κι έχω προχώρησει και πιστεύω οτι αυτη τη φορά τη βγάζω την υλη και θα περάσω το μάθημα...Να'ναι καλά ο στελιος!!
Τωρα το πρόβλημα ποιό είναι?
Δεν εχώ χρόνο ουτε τη μύτη μου να ξύσω!αν δεν εχω διαβασμα, θα έχω δουλειές με το new home η...housework!
Εχθές ήταν ακόμα χειρότερα! Πέθανε ενας ανιψιός της γειτόνισσας το Σάββατο σε τρακάρισμα εξω απο τα γιαννιτσά , και η καημένη δεν έβρισκε άνθρωπο να προσέχει τα παιδιά να πάει για λιγό το απόγευμα στο ξενύχτι ( χθες ) , και σήμερα στη κηδεία...και για εκείνην είμαι η έσχατη λύση..Ok , διαβάζω την μεγάλη εννιάχρονη κορη της , αλλά οταν έχει κηδεία η γάμο , παέι τα παιδιά στην ανιψιά της...( αυτα συνήθως γίνονται σαββατοκύριακο ...)
Έτυχε ομως καθημερινή,η ανιψιά δουλευει,ο πατέρας τρέξιμο να φέρει τον μάστορα για το καλοριφέρ που χάλασε...
Ετσι διστακτικά που με κοίταγε οταν με "ψάρευε" αν έχω πολλές δουλειές το διήμερο αυτο,και ότι με εμπιστεύεται με τα παιδιά, με ξέρουνε, με ακούνε,με έκανε να πω,"μην ανησυχείς , θα τα προσέχω εγω μέχρι να γυρισεις...με το μωρο ομως ( 3 χρ) τι γίνεται? αυτη σε ψάχνει συνέχεια..."
Απάντηση " θα έρθει ο πατέρας να πάρει τη μικρή να διαβάσεις το απόγευμα.."
συμφώνησε ο πατέρας..εξαλλου ήθελα να πάω και στο χωριό να πάρω αυγα και γάλα.
απομακρύνω τη μικρή στο δωματιό μου να μήν δεί τη μητέρα της να φευγει και κλαίει...Ερχεται και η μεγάλη , κανει μαθήματα, τα παιδιά έχουν φάει για μεσημέρι εγω δουλεύω λίγο Βασεις Δεδομένων , αλλα η μικρη το θεωρεί αστείο καθε φορα να μου ανακατεύει τα χαρτια.Τα παρατάω προκειμένου να μη εχουμε "ατυχηματα"...
Ειπα να κάνω Prolog που έχω σήμερα..Μου έστειλε ο Στέλιος την άσκηση..ωραια , κανω σειβ το zip ανοιγω τον φάκελο, η μικρη θέλει αγκαλια! η μεγάλη μαθαίνει ιστορία στο κρεββάτι μου...ε την σηκώνω....λεει θέλει φιλάκι στο κομπιουτερ...( εκείνο το KISS wink ντε του MSN)
ε το κάνω...παλι και παλι..να αποφύγω τα δράματα...ε μετά λεω να επικεντρωθω για αύριο ( δλδ σημερα ) . Ορμάει η καλή σου στο πληκτρολογιο..το zip αγνοειται! πάτησε το delete! το βρήκα ευτυχώς στο καλό recycle bin...Άλλα εγκαταλείπω και εκεί , και συντασσω κάτι ε μαιλ,με συνόδεια το My Number One της Παπα(π)ρίζου για να χόρεψουν τα παιδιά...ε , ετσι και έτσι πάει 5 , θελω να πάω στο χωριό , να περπατήσω και λίγο...Ο πατέρας πουθενά , να του πασάρω και τη μικρή...δεν τη παιρνω , ολο μετα απο λιγο ζηταει τη μαμά της...πάνω που αναρωτιέμαι μέσα μου "πως και δεν τη θυμήθηκε τοσην ώρα!" λεει το μικρο..."θελω να πάω κάτωωωωωω στη μαμά" εκεί με κόβει κρύος ίδρωτας...τι λένε στη μικρη...
ε , λεω , παμε στο χωριό, πηγαινουμε κάτω να βάλουμε παπούτσια και μπουφαν, το σπίτι άδειο, η μικρή ρωτα που είναι η μαμα μου...Αμάν!τι λένε?τις πεταω οτι πήγε στον φουρνο και μετα τα βάζω με τον εαυτό μου , ακου φουρνο στις 5 το απόγευμα...ευτυχως , το πίστεψε,θέλει να πάει και βόλτα μαζί μου...παιρνουμε το καρότσι..πάμε στον μασουτη , αλλο δράμα εκει...η μικρή θέλει να σπρωχνει εκείνη το παιδικό καροτσάκι που σπρωχνει η μεγάλη...προκειμένου να αποφυγουμε παραπάνω δράματα, την αφήνω.φτάνουμε στο ταμείο , αυτη να πληρώσει.αρπα μάλιστα το πορτοφόλι και το δειχνει στη ταμία...τεσπα,βγαίνουμε εξω...κάνουμε βόλτα, ανάβουμε κεράκια στη εκκλησία, και κάποτε παίρνουμε τον δρόμο του γυρισμού..περνάμε έξω από το περίπτερο μπροστα στο σχολείο της μικρής , θέλει μαμάκια...( τα Happy Hippo) .Ε της λέω , θα πάρουμε , κάτσε στο καρότσι με την αδελφη σου και πάω εγώ..κλαίει , θέλει να έρθει..ε παμε σπίτι της λεω..δυνατότερα κλάματα...της λέω , θες να παμε σπίτι , η να πάω εγώ να πάρω μαμακια...ε διαλέγει να μεινει φρόνιμα στο καρότσι...τα παίρνω , γυρνάμε , ο πατέρας γύρισε , αλλά η μικρή θέλει επάνω μαζί μου...εγω πεινάω...να κάνω να φάω μεσημέρι (7 το απόγευμα ηταν , είμαι και σε διαίτα ) αμαν η μικρή εκείνη να φτιάξει φαι για μένα...ε τι να κάνω, της λέω βγαλε βούτυρο , βγαλε κουταλι , κλπ...τεσπα , τους δίνω κουκουρουκουγκομενα ( ετσι το λέει η μικρη ) και χυμό,τρώμε,συμμαζέυω,στις εννιά χτυπάει το τηλ,ενοσώ βλέπω το σήριαλ "Συνορά της αγάπης" με την μεγάλη , και οι 2 το λατρεύουμε...Η μαμα τους γύρισε με κάτι συγγενεις και τη νονά των παιδιών..τρεχουμε κάτω, φιλιά αγκαλιές, ε βλέπουμε κάτω το σηριαλ,τελειώνει,παίρνω τη μεγάλη να κοιμηθεί μαζί μου, με τοσο κόσμο δεν έχει χώρο, όλοι εκεί θα κοιμήθούνε...έρχεται και το μωρό , κλαιέι , την λυπάμαι,ε ας έρθει λίγο..τους κάνω τοστ,ενα κακάο ,και όσο η μεγάλη πλένει τα δόντια της , παω εγώ το μικρό κάτω...κάθομαι λίγο , τους λέω αγγελούδι η μικρή ( άλλες φορές ειχαμε χειρότερα δράματα...ξενύχτια , κλπ ) ε πάω επάνω και κοιμάμαι και εγώ...
Και σήμερα νυστάζω, ακούω τον Σαμαρά να λέει για λίστες και εγω να σκέφτομαι το παρτ του και να ευχομαι να είναι και πάλι αγγελούδι η μικρή....
Εμ ξύπνησα και 7 παρά να κάνω τη μεγάλη να πάει σχολείο...εφυγε 8 παρα, ξανακοιμάμαι , 9 και ξυπνάω και τωρα γράφω αυτο εδω με συνόδεια μπόλικα χασμουρητα!
αλλα η αγάπη της μικρής με αποζημιώνει..μια χαρα που δείχνει άμα με βλέπει! Πετάγεται επάνω και ορμάει στην αγκαλιά μου φωνάζωντας "Βιβιιιιισκαααααααα"..
Δεν ειναι γλυκο ρε;;;;;;;
